TOLEDO w7dni: krok po kroku


__________________________________

MUZEA: HOSPITAL de TAVERA

Widok na fasadę południową Szpitala Tavery. Długa, wykonana z jasnego, ciosanego kamienia, surowa fasada szpitala, ozdobiona oknami ujętymi masywnym boniowaniej oraz zajmującym jej oś centralną skromnym dwukolumnowym portalem. Bydunek poprzedza niewielki ogród obsadzony niskoprzystrzyżonym żywopłotem.

W tym okazałym budynku niegdyś mieścił się szpital. Dziś gmach podzielony jest między muzeum i archiwum. Budowę Szpitala św. Jana Chrzciciela na przedmurzu Toledo rozpoczął w roku 1541 kardynał Juan Tavera. Pod architektonicznym projetem podpisał się Alonso de Covarrubias. I to niejedyny ze sławnych artystów hiszpańskiego renesansu, zatrudnionych przy budowie i dekoracji toledańskiego szpitala. Dłuta Alonsa de Berruguete jest okazały nagrobek fundatora, obrazy El Greca zdobią retabulum przyszpitalnego kościoła. Miłośnicy sztuki uzupełnić mogą zwiedzanie dawnego szpitala o wizytę w galerii malarstwa ze zbiorami z kolekcji książąt Medinaceli.
||| mapa Google 
____________________________________________



____________________________________________

PUERTA de BISAGRA

XVI-wieczna brama miejska, zwana Puerta de Bisagra. Masywna budowla z szarego kamienia z dwoma okrągłymi wieżami, ujmującymi zwieńczone tympanonem, ujęte boniowaniem wejście. Ponad wejściem widnieje olbrzymich rozmiarów, płaskorzeźbiony herb Karola V. Przy bramie stoją cztery maszty z flagami.
 
Największa z zabytkowych bram miejskich toledańskiej starówki. Powstała w połowie wieku XVI. Jej architektem był Alonso de Covarrubias. Ujmowaną masywnymi wieżami fasadę północną budynku zdobi wielki herb Karola V. Statua tego samego króla urozmaica wewnętrzny dziedziniec. Bramę zwie się Puerta de Bisagra, niekiedy uzupełniając jej nazwę o przymiotnik „Nowa”, dla odróżnienia jej od innej, znajdującej się tuż nieopodal, dużo starszej bramy, niegdyś noszącej tę samo imię: Puerta de Bisagra, dziś powszechnie mianowanej Bramą Alfonsa VI. 
mapa Google |||
____________________________________________

MURY MIEJSKIE: BRAMA ALFONSA VI

Umieszczona w murach miejskich stara brama miejska - mroczna, surowa. Zamknięte łukiem podkowiastym wejście ujmują pary prostych kolumn. Za wejściem widać, leżącą za murami, pnącą się w górę i rozświetlona słońcem ulicę.
 
Brama mianowana obecnie Bramą Alfonsa VI pochodzi z początków X wieku. Gdy w XVI stuleciu wzniesiono kilka kroków na wschód od niej nową okazała bramę (Puerta Nueva de Bisagra), straciło na znaczeniu stare i wąskie przejście. Odtąd niewielu jest takich, którzy przekraczając mury Toledo, przechodzi pod surowymi łukami tej tysiącletniej bramy..
____________________________________________


____________________________________________

MURY MIEJSKIE: PUERTA del SOL 

Widok bramy Puerta del Sol z wysokości schodów, prowadzących ku ulicy Cristo de la Luz.Fragment schodów widoczny jest w prawej części zdjęcia. Lewą strona zajmuje widok smukłej budowli bramnej z kamienia i cegły w stylu mudejar. Przejście zwieńczone jest podwójnym łukiem podkowiastym. Przestrzeń między łukami zajmuje płaskorzeźbione i polichromowane tondo.
 
Być może najczęściej fotografowana ze starych bram Toledo. Powstała w wieku XIV. Wzniesiono ją w lokalnym, hiszpańskim stylu mudejar, wykorzystującym motywy mauretańskie. Kilka wieków później jej dekorację uzupełniono o relief z przedstawieniem św. Ildefonsa – arcybiskupa Toledo, otrzymującego ornat z rąk Matki Boskiej. Płaskorzeźbie tej towarzyszy wymalowany obok wizerunku księżyca wizerunek słońca, od którego brama bierze swą obecną nazwę: Puerta del Sol/Brama Słońca. 
____________________________________________

MUZEA: CRISTO de la LUZ

Widok ulicy Cristo de la Luz w kierunku starej, prostej barmy miejskiej. Na pierwszym planie znajduje się niewielki, kwadratowy, ceglany budynek kościoła Cristo de la Luz. W jego architekturze mieszają się elementu stylu mauretańskiego z elementami w stylu mudejar. Brukowaną ulicę zamyka brama miejska.

Ten niewielki budynek należy do najważniejszych przykładów symbiozy architektury mauretańskiej i stylu mudejar. Pierwotnie pełnił funkcję meczetu, który powstał - jak głosi inksrypcja na fasadzie, w roku 999 z fundacji Ahmada ibn Hadidi. Po zdobyciu Toledo przez wojska Alfonsa VI, króla Kastylii i Leonu, pieczę nad budynkiem sprawować zaczęli joannici. Dawny meczet poszerzony o absydę w stylu mudejar odtąd pełnić zaczął funkcję kościoła. Jego wezwanie - Cristo de la Luz, nawiązuje do cudu, który wydarzył się przy świątyni w okresie rekonkwisty. W wiekowym budynku obecnie mieści się muzeum, uzupełnione o znaleziska archeologiczne i uroczy ogród z tarasem widokowym. W pełnym wdzięku wnętrzu zachowały się fragmenty romańskich fresków. 
____________________________________________

 
____________________________________________

ULICA ALFILERITOS

widok ulicy Alfileritos w słoneczny, letni dzień. Wąska, brukowana ulica, ujęta wysokomi ścianami domów, pełna cienia, dostarczego rówież przez płócienne płachty, zawieszone wysoko nad ulicą. Lampiony i wiszące z okien czerwone chorągwie dodają koloru uliczce. U wylotu ulicy stają cztery osoby - turyści zwiedzający Toledo.
 
Dla wspinających się od bramy Puerta del Sol, przez bramę Cristo de la Luz ulica Alfileritos jest pierwszą z typowych ulic toledańskiej starówki. Nad wąską, brukowaną uliczką wznoszą się wysokie fasady domów, prawie zasłaniające niebo. Tu panuje wieczny cień, specjalnie strzeżony latem, gdy nad ulicą rozpina się długie płócienne płachty, ozdobione lampionami. Przy Alfileritos znajduje się znana maryjna kapliczka, pełna szpileczek. Tkwi wmurowana w szarą ścianę budynku, niewielka i skromna, lecz często odwiedzana przez panny, pragnące zmiany w swym stanie cywilnym. 
____________________________________________

>> legenda kapliczki z ulicy Alfileritos  • 

____________________________________________

PLAZA de ZOCODOVER  

zwiedzając Toledo na centralnym placu miasta, Plaza de Zocodover. Oświetlony słońcem plac, którego pierzeję zamyka kamienica z podcieniami, o fasadzie pełnej balkonów i zółtych markiz. Ścianę kamieni częściowo zasłaniają korony drzew. Na ławkach pod drzewami siedzą spacerowicze. Dwie młode Chinki - jedna w białym kapeluszu, druga w czerwonej sukience, zmierzają ku malutkiemu, przenośnemu punktowi informacji turystycznej.

Naczelny, tętniący życiem plac Toledo. Stąd ma się trzy kroki do zamku. Stąd prosto do katedry wiedzie najszersza i najbardziej kupiecka z ulic starówki – Calle del Comercio. Nieregularny w planie plac swe początki ma mieć w okresie Imperium Rzymskiego. Od czasów panowania arabskiego tu mieścił się targ. Mimo długiej historii nie znajdzie się przy placu Zocodover wiekowych zabytków. Tutejsze kamienice pochodzą z lat 40. XX stulecia. 
____________________________________________

MUZEA: HOSPITAL de SANTA CRUZ 

Portal Szpitala de Santa Cruz. Skrzydła otwartej, metalowej bramy wskazują drogę ku otwartym drzwiom, prowadzącym od wnętrza muzeum. Drzwi ujmuje dekoracyjny portal w stylu plateresco, gęsto wypełniony rzeźbami i reliefami. Portal ujmują dwa niewielkie, zamknięte łukiem okna, ujęte kolumienkami. Bogata, delikatna, filigranowa dekoracja portalu kontrastuje z surowym, kamiennym murem fasady.
 
Finezyjnie rzeźbiony portal służy reklamie muzeum. I nie jest ona kłamliwa. Tutejsze krużganki śmiało uchodzić mogą za najładniejsze w całym Toledo. Renesansowy budynek, w którym dziś prezentowane są zbiory sztuki, pierwotnie pełnił funkcję sierocińca. Pomysłodawcą przedsięwzięcia, inicjatorem budowy był kardynał Pedro González de Mendoza. Nie dożył on realizacji idei. Hospital de Santa Cruz wzniesiono w początkach wieku XVI pod królewskimi auspicjami. Mieszczące się obecnie w jego wnętrzu muzeum posiada niewielkie zbiory archeologiczne oraz kolekcję malarstwa toledańskiego wieków XVI i XVII, w skład której wchodzą obrazy El Greca. 
____________________________________________

NAD TAGIEM: PUENTE de ALCÁNTARA

Widok fragmentu most Alcantara z lewego brzegu rzeki. Dwa szerokie przęsła kamiennego mostu wznoszą się wysoko nad spokojną rzeką. Za solidną wieżą, wieńczącą most, piętrzy się na wzgórzu miasto. Rzeka Tag przybrała zielonkawy kolor. W kolorze jasnej wiosennej zieli są strome brzegi rzeki.

Oto jest ów sławny, rozpostarty nad Tagiem most, po którym przechodzi każdy turysta. Stanowi jeden z architektonicznych symboli Toledo. Zwie się go z arabska Alcántara, co znaczy... “most”. Jego początki sięgają początków naszej ery, gdy Półwyspem Iberyjskim rządzili Rzymianie. W wieku X stary, uszkodzony, rzymski most odremontowali Arabowie. Ponowna rekonstrukcja mostu, zniszczonego przez wezbrane wody Tagu, przypadła na wiek XIII. Z tego okresu pochodzi solidna wieża zachodnia, odnowiono w wieku XV. Przeciwległa, wschodnia brama powstała w wieku XVIII.

____________________________________________

ALKAZAR

Jego masywna sylwetka z czterema wieżami widoczna jest i rozpoznawalna z daleka. Nieproporcjonalnie wielka góruje nad ciasno otaczającymi ją domami. W miejscu, w którym stoi alkazar, odkąd istniało Toledo, istniała forteca. W III wieku n.e. stanowiła rezydencję rzymskich pretorów, potem królów wizygockich, następnie muzułmańskich namiestników, a po nich władców Kastylii. Obecny kształt zamek zawdzięcza przebudowie z wieku XVI, przeprowadzonej na zlecenie Karola V. Wtedy Toledo było stolicą Hiszpanii, a tutejszy alkazar siedzibą królewskiego dworu. Ten okres świetności nie trwał długo - w roku 1561 Filip II przeniósł stolicę do Madrytu. Dziś zamek mieści Muzeum Wojska (Museo del Ejército). 
____________________________________________



____________________________________________

PLAZA de las CUATRO CALLES 

W letni dzień na plaza de las Cuatro Calles/ na placu Czterech Ulic. Niewielki, ciasny placyk, przy którym krzyżują się pełne ludzi ulice. W tle widać - zamykającą wąską uliczkę, bramę północną katedry. Brama z gotyckim portalem zwieńczona jest zegarem. Nad bramą widnieje gotycka rozeta. Na roświetlonym słońcem placyku spacerują turyści: kobieta w dużym, słomkowym kapeluszu i kwiecistej bluzce zatrzymała się i patrzy w górę, dziewczynka z wachlarzem w dłoni dziarsko idzie przed siebie, para czarnoskórych Amerykanów stoi na rogu ulicy, gdzie znajduje się sklepik z pizzą.
 
W tym miejscu zbiegają się główne ulice starówki. Na Plaza de las Cuatro Calles (na placu Czterech Ulic) zawsze jest ruchliwie, czasem tłoczno, bo plac ten – choć komunikacyjnie i historycznie ważny, zupełnie jest niewielki. Notowany jest w dokumentach od wieku XIV, wspominany w literaturze od czasów Cervantesa. Zwiedzający Toledo z tego placu podziwiać mogą uroczo wyłaniającą się na końcu wąskiej uliczki katedralną bramę, zwaną Puerta del Reloj (Bramą Zegarową). Bogato rzeźbiony gotycki portal i XVIII-wieczny zegar zdobią to północne wejście do katedry. Dziś przeznaczone jest dla tych, którzy zamierzają uczestniczyć w nabożeństwach, odprawianych w jednej z bocznych kaplic. Z niego skorzystać mogą też tacy, którzy wprawdzie nie planują zwiedzać katedry i płacić za bilet wstępu, ale noszą się z zamiarem zaglądnięcia do jej wnętrza. 
____________________________________________

KATEDRA 

Widok głównej, zachodniej fasady katedry w Toledo. Wysoko nad placem wznosi się gotycka fasada, wykonana z białego kamienia. Fasadę bogato zdobioną rzeżbą, mieszcząca się w tympanonach i fryzach, ujmują dwie wieże: jedna wysoka, gotycka, zwieńczona iglicą i towarzyszącymi jej sterczynami, druga dużo niższa, zwieńczona renesansowym hełmen. Pod rosnącym na placu drzewem stoją turyści, wykorzystujący jedyny tutaj cień.
 
Wszystkie ulice Toledo – kręte i chaotyczne, wiodą do katedry. Majestatyczna, gotycka budowla wznosi w najwyższej części posadowionego na wzgórzu miasta. Jej budowę rozpoczęto w roku 1226 z polecenia biskupa Rodriga Jiménez de Rada. Kto zamierza zwiedzić katedralne wnętrza, przygotować się musi na długą wizytę – jest to bowiem budowla obszerna, pełna dzieł sztuki, wśród których figurują m.in. obrazy El Greca.  
____________________________________________

>> info:// godziny otwarcia katedry & muzeów katedralnych • ceny biletów  •  

____________________________________________

MUZEUM SYNODÓW 

na placu przed kościołem św. Romana, dziś mieszczacym Muzeum Synodów i Kultury Wizygockiej. Niewielki, brukowany placyk ujęty surowymi, kamiennymi murami zabytkowych budynków. W cieniu znajduje się fasada kościoła św. Romana, którą zdobi jedynie podkowiasty łuk nad wejściem. Ostre słońce zaciera szczegółu przecieległej fasady pałacu.
 
Niewielkie, mało znane muzeum o długiej nazwie: Muzeum Synodów i Kultury Wizygockiej (Museo de los Concilios y la Cultura Visigoda) zajmuje wnętrze kościoła św. Romana. O ile tutejsze, skromne zbiory nie budzą podziwu, a tyle architektura, dekoracja i atmosfera miejsca, w którym się znajdują, dodaje muzeum nieprzeciętnych walorów. Z XIII wieku pochodzi obecna budowla, wzniesiona w miejscu dawnego wizygockiego kościoła. Cenne, romańskie freski uzupełniają dekorację naw, stanowiącą jeden z najpełniejszych przykładów stylu mudejar. Do zwiedzania udostępniona jest wieża z przednim widokiem na miasto, na którą wspiąć się trzeba jednak po wąskich, krętych schodach. 
____________________________________________

>> info:// wizyta w Muzeum Synodów: godziny otwarcia i ceny biletów •

____________________________________________

SYNAGOGA SANTA MARIA La BLANCA 

Przenikające się łuki w kościele, dawnej synagodze, Santa Maria la Blanca. Dwa rzędzy prostych, białych łuków wpierających się na kolumanch z kapitelami zdobionymi wicią roślinną, za którymi znajduje się wykute w białej ścianie, niewielkie okrągłe okno.
 
Wnętrze dawnej synagogi z wieku XIII, dziś zwanej Synagogą Santa Maria La Blanca, jest wdzięczne i urokliwe. Jako synagoga budynek ten użytkowany był do roku 1411, potem zmienne były jego losy i funkcja. 
____________________________________________


____________________________________________


<< w7dni HISZPANIA •
 

Brak komentarzy :

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta ( Atom )