W SIEDEM DNI : Z chwilą z Chin do Kadyksu

[ fotopost ]

Parkowa, zadrzewiona aleja w Xian. Na kamiennym, równym bruku mężczyzna wypisuje wielkim namoczonym w wodzie pędzlem kaligraficzne znaki. Kilku gapiów zatrzymało się, przyglądając się jego pracy. W oddali aleją idą spacerowicze.

Uliczny kaligraf w Xi´an. eSzala

Wykaligrafowane wodą na bruku znaki znikną za moment. Z wkuwanym od lat, lecz beznadziejnie kulejącym chińskim, pewnie nie starczy czasu, by je rozszyfrować. Nie da się być prawom fizyki na przekór. Kawa na Piazza della Repubblica w Urbino pita jest jak zwykle - zbyt szybko, choć w planach było: posiedzieć długo-długaśnie, patrząc na przewijący się przez plac tłum. Nie da się ot, tak sobie, porzucić przyzwyczajeń. Raz za razem podarowana nam jest tylka chwila, bo tę kolejną odebrała jakaś przekorność natury. Krótko rozbrzmiewa śpiew dzieci, szybko rozglądających się za nową, nieskrępowaną zabawą. Wyginana podmuchem wiatru palma przy niewzruszonych, tysiącletnich kolumnach, które utrwalone zostały na zdjęciu z plaży Bolonia, pozwala rozmyślać o trwałości. Jednak to tylko próżne filozofowanie. Typowy na wybrzeżu pod Kadyksem wiatr przed czasem wygania nas z tej wspaniałej plaży. Cieszymy się nią... chwilę.